Verjaardagstaart

Vorige week was ik jarig. Traditiegetrouw krijg ik dan altijd van Cor een mooie bos rode rozen. Evenveel als ik oud geworden ben, plus een witte voor het nieuwe jaar. Tot voor twee jaar kreeg ik de bos nog wel in een (grote) vaas, maar sinds vorig jaar ben ik maar overgestapt op een zinken emmer... Toch wel een teken aan de wand hè! ;-)

Meestal bak ik bij de verjaardagen zelf taart. Soms schiet dat er door drukte bij in en doen we het makkelijk. Maar dit keer bakte ik weer zelf wat. Geïnspireerd door Heel Holland Bakt besloot ik 'sloffen' te bakken. Maar omdat ik geen stoffenring heb, gebruikte ik kookringen, en zo werden het gebakjes ipv taart. Het zag er heel leuk uit. Maar er ging wel aardig wat tijd in zitten. Gelukkig was ik op tijd begonnen.

Een paar dagen tevoren maakte ik amandelspijs. Schijnt lekkerder te worden als het even ligt. En ook wel handig om zo het taartmaken in gedeelten aan te pakken. 

Het sloffendeeg en de banketbakkersroom maakte ik ook van te voren. 

De dag voor het verjaardagsfeest maakte ik van het sloffendeeg de gebaksbodems. Het deeg rolde ik uit tot een lap van zo'n 8 mm dikte. Daar stak ik dan mbv mijn kookringen 4 cirkels uit. 

Met een glas duwde ik het deeg wat in, zodat er een soort holte ontstond. Die vulde ik met een laagje amandelspijs. 

En dan konden de bodem gebakken worden. Omdat met het bakken de ring er omheen moet blijven, deed ik dat afbakken steeds in series van 4 (want ik heb maar 4 kookringen). Na het bakken liet ik de sloffenbodems afkoelen en daarna bewaarde ik ze tot de volgende dag in een papieren zak.

Op de dag van de verjaardag maakte ik de gebakjes af met een laagje banketbakkersroom en wat verse aardbeien. Vlak voor het serveren deden we er nog een mooie toef slagroom op.

Van een restje sloffendeeg bakte ik een klein taartje. Deze kreeg als topping een laagje kersenvlaaivulling ipv aardbeien. En zo zijn er vele variaties te bedenken! En genoeg recepten te vinden als je gaat googlen!

Bij het maken van dit gebak had ik aardig wat eidooiers nodig. En dus bleven er heel wat eiwitten over. Zonde om weg te doen. Dus die verwerkte ik in een hazelnootschuimtaart. Ik vond hem zelf wel iets te zacht geworden, maar hij smaakte wel erg lekker!

Al met al was ik best tevreden met het gebak wat we konden presenteren. Maar het belangrijkste was toch wel dat we met familie een gezellige verjaardag konden vieren!

Terwijl ik zojuist dit blog aan het schrijven was, hebben Sietze en Lisanne zich vermaakt met een paar potjes nagellak... De vloer in Lisanne's kamer zat er ook onder. Daar was ik niet zo blij mee... Gelukkig is het geen vloerbedekking en heb ik het goed schoon kunnen krijgen. Terwijl ik daarmee bezig was, kwam Sietze binnen lopen met onderstaande voetjes. Toen kreeg ik toch wel de slappe lach!